Godin van het licht

Juno, godin van het licht. Je bent het licht geweest. Eerst in Dartmoor, al snel in Nijeberkoop. Wat waren jullie mooi en wat hadden jullie een prachtig karakter. Jullie kwamen met zijn zessen, twee nesten. Lena, Torc, Jasmine, Pudding. En de zesde was natuurlijk de eerste: Cromwell. In onbewaakte momenten hebben jullie prachtige Juwells het licht laten zien. Vaak genoeg was je vervelend en zat je te klieren maar altijd weer het licht: liefkozingen van Cromwell. En toen ging je weg. Het afscheid was zwaar en licht. Tegenover jullie gemis de geweldige kans van VierVoeters: een prachtig verblijf, bij elkaar en met elkaar. Iedereen die van jullie hield, gunde jullie dit lichtpunt. Je hebt een aantal jaren met je grote liefde in het zonlicht van Bethlehem geleefd. Maar ouderdom komt met gebreken. Het grootste licht is je ontvallen, hij kon niet langer. Nu ook voor jou het einde. Ik ben zo blij dat ik je, en jullie, heb gekend. Zoveel vreugde en genot, spanning en gemis. Ik voel me bevoorrecht. Aan het einde van de tunnel is er weer licht: Cromwell. Geef hem een dikke knuffel en heb het daar goed met elkaar. Jullie blijven in mijn hart.